کاوشی در چگونگی عمل شیعیان به فقه
تا پیش از امام محمد باقر علیه السلام
سید مرتضی عادلی
قاسم جوادی
بحث ادوار فقهی و خصوصیات دوره‌ها در میان مورخان و فقیهان مسلمان، جایگاه ویژه‌ای دارد. تحقیق در این باب نیازمند مطالعات میان‌رشته‌ای تاریخ و فقه است و برای کسانی که تاریخ فقه و فقاهت را دنبال می‌کنند، اهمیت بسزایی دارد. جدا از تقسیم‌بندی دوره‌های فقهی در میان شیعه و اهل سنت، وضعیت فقهی هر یک از دوره‌ها نیز مهم است و ویژگی‌های خاص و نقاط عطفی دارد که آن دوره را از دیگر ادوار متمایز می‌کند. نوشتار حاضر، که دورهٔ نخست فقه شیعه پس از رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تا قبل از امام محمد باقر علیه السلام را می‌کاود، در پی آن است که چگونگی عمل شیعیان به فقه و راه‌های دریافت آن را در این دوره دریابد؛ دوره‌ای که امامان چهارگانهٔ نخست شیعه علیهم السلام با مشکلات فراوانی برای نشر و گسترش فقه ناب روبه‌رو بودند. کیفیت گرفتن معالم دین و فقه از امامان شیعه در این برهه، مسئله‌ای است که کمتر بدان پرداخته شده و ابهامات فراوانی دارد، تا جایی که حتی برخی منکر نقل روایات فقهی از دو سبط گرامی پیامبر صلی الله علیه و آله شده‌اند. از این‌رو، نوشتار پیش رو، ضرورت دیده است با نگارشی میان‌رشته‌ای در تاریخ و فقه، بعضی از جنبه‌های مبهم این مسئله را آشکار کند تا روزنه‌های جدیدی دربارهٔ فقه قبل از امام باقر علیه السلام پدید آید....
نسخه کامل و pdf مقاله در ادامه مطلب ....
برچسب‌ها: فقه شیعه , امام باقر علیه السلام , ادوار فقه شیعه , سید مرتضی عادلی